|
|
||
|
|
Het trio 'Oude Belgen', The Nevergreens (uit Kleptomania en andere 70’s bands), gerecycleerd naar akoestische Americana op… gitaar (!) leek mij een beetje misplaatst op dit soort manifestatie. De prestatie van Renaud Patigny had op vrijdag precies een beetje te lijden onder de stress en de schallende R&B met Peter Welch (zang en gitaar) klonk een beetje als 'bar band rock'. 's Anderendaags zat er veel meer swing in de show en de improvisaties waren meer geïnspireerd. Daarnaast zijn het Renauds goedaardigheid en oprechtheid die het publiek veroveren. Ook de vaak bedaarde en introverte Hollandse specialist Martijn Schok maakt nogal wat enthousiasme los met zijn aanstekelijk dynamisme, terwijl de 'grote dame' Greta Holtrop, schitterend in helrode satijnen jurk, als een diva met groot succes klassieke blues brengt. Rob Rio, uit Los Angeles, fluwelen stem, roofdierachtige glimlach en diepe linkerhand, krijgt een staande ovatie. Zijn podiumprésence en rollend klavier zijn een natuurlijk bewijs van de vedettestatus die hij ongetwijfeld heeft. Ook kreeg hij al zijn cd’s verkocht.
Gedurende deze geslaagde editie van het festival animeren een ritmesectie (B. Dartsch, drums, en J. Valcke, bas), verschillende blazers en een koppel dansers uit Lyon de twee avonden en zij zorgden voor verstrooiing van het trouwe publiek, dat eens te meer overtuigd tevreden was. Laten we hopen dat deze erkenning het geloof van de organisator, Renaud Patigny, zal versterken.
André
Hobus
|
foto's: © André Hobus - boven: Rob Rio - onder: vlnr. Rob Rio, Renaud Patigny en Martijn Schok
|
Voor de negende editie van het jaarlijkse piano boogie-woogiefestival,
vrucht van het harde werk van Renaud Patigny, iemand van bij ons, was de
organisator teruggekeerd naar dit mooie, warme, rode en gouden theater.
De rode draad: de melodieuze composities van Freddie Slack (1910 –
1965).
Aricia &
Ses Boogie Woogie Jumpers, pianiste en zangeres uit Charleroi,
slaagt in haar concerten door haar zelfvertrouwen en arrogantie, maar objectief
gesproken haalt de 'entertainer' het hier van haar vaak warrige
prestaties. De jonge, veelbelovende Yvon Momboisse beperkt zich
niet tot boogie, maar zijn gedrevenheid en inspiratie leiden hem naar
meer gesofistikeerde sferen (Oscar Peterson, Duke Ellington) en de
koperblazers versterken deze tendens nog. Een geslaagde show! En dan is er
nog de 18-jarige Deen, Lasse E. Jensen. Hij combineert een zekere
'dierlijkheid' à la Rob Rio met de technische kracht van Axel
Zwingenberger, zijn voornaamste mentor. Hij is 'hot' vanaf het eerste
nummer en krijgt ook een staande ovatie!