Archie Lee Hooker
Harmonie Blues Club, Oudenaarde - 27 september 2019


“Gij rijdt wellicht zo meteen ergens weg zeker?”, vroeg die hovaardige blonde blaaiteef ons enigszins aanmanend vanuit haar fonkelnieuwe peperdure Mercedes coupé. Een C-klasse. Zonder twijfel nog voor het grootste deel eigendom van de bank. We kennen dat soort volk. “Nog niet meteen, mevrouw”, antwoordden we zo beleefd mogelijk. “We hebben geluk gehad, mevrouw. We hebben ons oude Fordje op het laatste vrije plekje van de Markt kunnen stallen. En het is gratis op dit uur. Een mooie Markt hebben jullie hier trouwens in Oudenaarde. En dat stadhuis, zie eens, zo feeëriek verlicht. Dat is hier toch wel één van de schoonste centrumpleinen van het land, vinden wij. Wat zegt u, mevrouw? Uw wagen kwijt geraken? Volgens ons moet dat binnen de kortste keren lukken als u hem hier gewoon achterlaat met zijn deuren open en de sleutel in het contact. Succes nog, mevrouw. We gaan u laten. We moeten nummertje 63 hier zien te vinden...”

Zaal Harmonie bevindt zich langs de linkerflank van het majestueuze stadhuis. Achter de resto-taverne zit een heel sfeervol zaaltje met zo'n lekker ouderwets hoog podium en een balkonnetje. Vier tot vijf keer per jaar organiseert uitbater Wim Merchiers hier een bluesoptreden. Daar heeft Zaal Harmonie – niet te groot, niet te klein – de perfecte sfeer voor. Voor vanavond had Wim niet zonder fierheid Archie Lee Hooker geprogrammeerd, een volle neef van John Lee Hooker en schatbewaarder van diens muzikale erfgoed. En er was zelfs een voorprogramma. De lokale groep Rundfunk bracht een setje instrumentale funkrockblues en bluesrockfunk. In 2014 zijn ze ontstaan als trio rond gitarist Egon De Mil en in 2017 kwam er een bassist bij. We hoorden bijvoorbeeld een zeer knappe versie van 'Cissy Strut' van The Meters. Hoe zouden ze dat trouwens vroeger hebben gedaan, zonder bassist? Het aandeel van George Porter Jr. in de originele versie is zo onmetelijk groot, dat dit nummer simpelweg om een zeer gedegen bassist vraagt. Maar die heeft Rundfunk nu. Let wel, alles draait rond het gitaarspel van Egon en hij is goed. Zoveel is zeker. Maar communiceren met het publiek doet hij nauwelijks. Als we ooit eens charisma van een goed merk in reclame zien staan, dan doen we hem er een kwartje kilo cadeau.

“Het valt niet altijd mee om voor blues in Oudenaarde wat volk te trekken, maar vanavond is het wel de max hé”, zei Wim ons lachend tijdens de podiumwissel. De 'Harmonie Blues Club' was ondertussen helemaal volgelopen en er zat pit in het sfeertje. Iedereen keek reikhalzend uit naar Archie Lee Hooker. Mogen we over Archie met de deur in huis vallen? Ja? Wel, in maart heeft hij ons in Heerlen (NL) slechts in geringe mate kunnen bekoren – is dat beleefd genoeg uitgedrukt? – want hij was toen niet goed bij stem. Vanavond heeft hij dat ruimschoots goedgemaakt. En zoals Mud Morganfield de meest directe link naar Muddy Waters is, kun je vandaag de dag live niet dichter bij John Lee Hooker komen dan met zijn neef Archie Lee. “Don't forget where you come from”, zong hij vol overtuiging. Het nummer staat op zijn laatste album, 'Chilling'. “Ik kom van een klein plekje op zo'n zeventien mijl van Clarksdale, Mississippi, net zoals John Lee en Earl”, vertelde hij het publiek. De naam van dat plekje is, voor de volledigheid, Quitman County. We zijn detaillisten, sorry. Zo merkten we ook op dat geen kat reageerde toen hij de naam Earl vermeldde. Dat is, ook weer voor de volledigheid, Earl Hooker, een andere neef van John Lee, die kort na zijn geboorte in 1930 in Chicago terechtkwam. Daar bouwde hij een zeer succesvolle carrière uit tot tuberculose hem op amper 40-jarige leeftijd fataal werd. Wat zegt u? Dat dit hier allemaal niets terzake doet? Jawel, lieve lezers. En nog geen klein beetje. Want... Earl Hooker was de gitarist op de vroege opnames van Junior Wells (begin jaren '60) en dus ook op 'Messin' With The Kid', een klassieker die Archie hier bracht in een volstrekt eigen tekstversie en met als titel 'Woke Up This Morning'. Ha! Wat een lumineuze vondst. Enfin, we schetsen maar even waar Archie de mosterd vandaan haalde en dat is dus niet alleen bij nonkel John Lee.

Archie's band heet – wat had u gedacht? – The Coast To Coast Band. De smaakmakers zijn twee Brazilianen, met name gitarist Fred Barreto en Matt Santos op Hammond en harmonica. Het heeft ons trouwens verbaasd hoe authentiek zo'n elektrische Hammond en  een al even elektrische lesliebox klinken. Archie bespeelt geen instrument en is voor de luisteraars voor een groot stuk aangewezen op de muzikale kwaliteiten van zijn band. Die band is dus super degelijk. Ook de kijkers beleven plezier aan Archie. Hij is een nogal theatraal mannetje dat de hele tijd aan zijn oortjes staat te friemelen – we bedoelen uiteraard zijn draadloze in-ear hoofdtelefoon. Hij plukt heel wat energie uit de wolken en stopt die in zijn hart om vervolgens dat hele hart uit zijn kas te rijten en het aan God in de hoge hemel terug te geven. “If you think you got the blues, walk a mile in my shoes” zong hij en het ging er bij het zeer ontvankelijke publiek in als zoetekoek. Aan het einde van de show bracht Hooker de twee grootste hits van nonkel John Lee: 'Boom Boom' en 'Boogie Chillun'. Voor die slotsong dook Archie zelfs het ondertussen dolgedraaide publiek in. Maar liefst 53 jaar stond het nummer op John Lee Hookers playlist en zie... het werkt nog steeds. 'Boom Boom' werd hier trouwens luidmuils meegebruld. Sommigen zullen dit misschien wegzetten als goedkoop succes, maar weet u, eigenlijk hebben we er niet eens zoveel moeite mee dat Archie Lee deze klassiekers halvelings claimt. Als iemand dat mag, is hij het wel.

We hebben een leuke avond beleefd in de Harmonie Blues Club. Een vette pluim nog voor de mensen van klank en licht. Het was super en we komen hier in de toekomst graag nog eens terug. Wie weet valt er op de mooie Markt weer zo'n kakmadam te jennen...

Franky Bruneel

         

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.

    
      foto's:
      © Franky Bruneel

      _____________________