|
|
||
|
|
 Oude
bekenden terugzien doet vaak goed. En dit gold zeker voor Rod Piazza
& The Mighty Flyers. Het was weer een tijdje geleden dat wij deze
Californische bluesman en mondharmonicavirtuoos aan het werk zagen. Het
deed ook deugd te zien dat echte bluesartiesten zoals Rod nog steeds
heel wat fans op de been kunnen brengen. De uitbreiding van de band met
stergitarist Alex Schultz maakte bovendien van deze avond geen
doodgewone bluesavond. De grote zaal van de Muziekodroom was dan ook
tot in het kleinste hoekje gevuld, zodat het niet makkelijk was om bij
het podium te raken om enkele plaatjes te kunnen schieten...Rod Piazza & The Mighty Flyers zijn zonder meer een begrip in de blueswereld. Reeds vijf decennia behoort Rod tot de allerbeste mondharmonicaspelers die er op deze aardkloot rondlopen. Bovendien heeft hij samen met zijn echtgenote Honey Piazza, de Mighty Flyers steeds bemand met enorm getalenteerde muzikanten. Eén van hen was gitarist Alex Schultz die van 1988 tot 1996 deel uit maakte van dit selecte gezelschap. En diezelfde Schultz was er tijdens deze tour opnieuw bij.  Toen
een net in het pak gestoken Piazza de eerste tonen van de titeltrack
van zijn jongste schijf ‘Emergency Situation’ inzette, kon je het
enthousiasme bij het publiek reeds ervaren. De leeftijd heeft op Rod
blijkbaar weinig of geen vat. Entertainen kan de man als vanouds en
zijn stem, alsook zijn spel op de 'Mississippi saxophone' mogen er nog
steeds zijn. Rod en de zijnen hadden voor een mix van oud en nieuw werk
gekozen, en dat was zeker naar de zin van een groot deel van het
publiek die Rod ten tijde van zijn Black Top-periode ongetwijfeld
meermaals aan het werk zagen. Na
enkele songs kreeg gitarist Henry Carvajal gezelschap van oudgediende
Alex Schultz. Dat Rod een enorm respect heeft voor Alex is een feit.
Meermaals kreeg Schultz zijn gloriemomenten zoals in het knappe ‘Bad
Bad Boy’. Maar ook het samenspel tussen Alex en Henry was subliem.
Beide gitaristen gunden mekaar het licht in de ogen en strooiden dus de
muzikale pareltjes kwistig uit. Het traditioneel instrumentaal
boogiemoment waarop Honey mocht schitteren, stond ook op de setlist.
Gesteund door drummer David Kida dreef ze met ‘Saturday Night Boogie’
de sfeer nog maar eens de hoogte in . En er kwam geen einde aan de
hoogtepunten. Uit de recentste Piazza-cd noteerden wij
kippenvelmomenten als ‘Gamblin’ Woman’, ‘Bad Weather Blues’, ‘Milk And
Water’ van Amos Milburn en de fantastische slow ‘The Clock’. Maar ook
oudere songs als ‘One Of These Days’ en Muddy’s ‘Baby Please Don’t Go’
wist Rod nog steeds met verve te brengen. Het publiek was laaiend
enthousiast en Rods klassieke duik in het publiek deed nog een extra
duit in het zakje.De komst van Rod Piazza & The Mighty Flyers was niet alleen een meevaller voor Move2Blues maar zeker ook voor het publiek. Ik ben er zeker van dat velen die avond euforisch naar huis reden, al mijmerend over het feit dat dit blues uit de eerste divisie was. Lambert Smits
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Lambert Smits _____________________
|
