Tiny Legs Tim
Folkcentrum, Dranouter - 11 februari 2012
 

Wellicht zal voor velen onder u de naam Tim Degraeve alias Tiny Legs Tim (*) onbekend in de oren klinken. Echter niet voor mij. Jaren geleden al zag ik hem als jonge kerel een paar keer aan het werk op het Blaublues Festival in Haringe. Toen reeds, vertelde mijn intuïtie me dat hij een beloftevol talent was. En zie... zoveel jaren later is hij uitgegroeid tot een toch wel volwaardig bluesartiest.

Gewapend met zijn stem, een mondharmonica, drie akoestische gitaren (waaronder een Marpa uit de jaren dertig) en een pedaalclavecimbel, kreeg hij tijdens zijn cd-voorstelling in het folkcentrum van Dranouter alle aanwezigen op zijn hand. Dit anderhalf uur durend concert bestond grotendeels uit songs van zijn debuutalbum 'One Man Blues'. Dit repertoire bevat veelal eigen werk met hier en daar een cover, aaneengepraat met soms wel grappige bindteksten. Ja, Tim is uit het goede hout gesneden.

Al van bij aanvang, met het instrumentale nummer 'Road Trip (part 1)', wist ik dat het goed zat. Heerlijk 'front porch' en voortreffelijk gespeeld met dobro, zo hoort blues te klinken. Dat de blues Tim heel diep heeft geraakt, bewijst zijn levenswandel die niet bepaald over rozengeur en maneschijn is gelopen. Een zware ziekte heeft hem een paar keer bijna het leven gekost. En net dat is wat hij met zijn songs duidelijk maakt. Je mag de dood nog in de ogen kijken, toch zijn er genoeg mooie kanten aan het leven. Bewijs daarvan waren de songs 'Evil' (over mensen die last hebben van te veel zelfmedelijden) en 'Cortisone Blues' (waarbij hij uiteraard verwijst naar zijn ziekte), een nummer dat hij op een heel leuke ritmische manier bracht.

Omdat Tim vreesde dat zijn stokoude Marpa te vlug stuk zou gaan, speelde hij slechts één song op deze gitaar (overigens een erfstuk van zijn grootvader). 'Standing At The Sideline' heette het nummer en de manier waarop hij het deed, bezorgde me koude rillingen. Ook heel mooi waren een paar songs opgedragen aan de duivel, een toch wel bekend thema in de blues. Waaronder het eigen 'Easy To Catch As A Fool' en 'Standing At The Crossroads', ons allen bekend van het pact dat Robert Johnson bij het licht van de maan met Satan sloot.

Het volledige concert tot in de details beschrijven, zou ons hier te ver leiden. Trouwens, naar mijn mening is Tim iemand die je gewoon aan den lijve moet ondervinden. Je moet hem aan het werk zien, zelf aanvoelen dat hij de blues diep in zijn hart draagt, hem laten zingen, praten en gitaarspelen. Hem gewoon laten tonen dat hij de naam 'bluesartiest' waardig is. Mijn complimenten en waardering staan hier dan ook op hun plaats.

Bobtje Blues

(*) De naam Tiny Legs Tim verwijst naar zijn tenger postuur, met bijhorende magere benen, iets wat hij aan zijn ziekte heeft overgehouden. Tevens past die artiestennaam in het rijtje driedeligen, zoals b.v. Blind Willie Johnson, Sleepy John Estes, Mississippi John Hurt, e.a.

*** In BTTR 82 (begin maart) publiceren we een uitgebreid portret van Tiny Legs Tim.

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

 

• fotogalerij

       ___________________________

       koppeling:

       - site Tiny Legs Tim
       - site Folkcentrum Dranouter