Voor de aftrap van het nieuwe culturele seizoen deed cultuurcentrum Palethe beroep op pianist Gene Taylor. In het verleden maakte Gene deel uit van de James Harman Band, Canned Heat, The Blasters en The Fabulous Thunderbirds, om over zijn medewerking aan diverse opnames van andere grootheden nog maar te zwijgen. De momenteel in de Pelterregio residerende Gene, omringde zich met de crème de la crème van de in deze kontreien opererende muzikanten. Dit waren Big Pete (zang en harmonica), Willy 'Wuff' Maes (drums), Erkan Özdemir (bas) en last but not least ex Red Devil Paul 'The Kid' Size (gitaar).

Zoals steeds was de uitermate gezellige Muzezaal gevuld met een uiterst divers publiek, toen bij aanvang van het concert enkel Gene, Big Pete en Paul Size het podium betraden. Gene trapte met zijn gekende boogie woogie van meet af aan het gaspedaal diep in. Na enkele songs waaronder 'Who's Gonna Love You Tonight', mocht de ritmesectie aan het feestje deelnemen. Vanaf dat moment werd niet alleen de klank een pak voller, maar werd er ook een enorm gevarieerde playlist afgewerkt. Klassiekers als Lee Dorsey's 'Ya Ya' met zang van Gene gingen hand in hand met werk uit Big Pete's 'Choice Cuts' en enkele blues shuffles. Dat Taylor een voorliefde heeft voor het werk van Fats Domino, etaleerde hij met een pakkend 'Goin' Home'.

Na de pauze zetten Gene en de zijnen het feestje vrolijk verder. Netjes verdeelden Big Pete en Taylor de zangpartijen onder mekaar, terwijl Paul zijn kunstjes op de zes snaren met verve in de kijker mocht plaatsen, met een instrumentaal 'Backstroke' van Albert Collins. Verder hoorden wij enorm bezielde versies van 'You're Gonna Miss Me When I'm Gone', 'The Things That I Used To Do', 'They Call Me The Rocker', 'I Got My Eyes On You', 'Don't Stop Crying Now' en Barbecue Bob's 'Mississippi Heavy Water Blues'.

Het moet voor Big Pete een hele eer zijn geweest om de gitarist van zijn idool Lester Butler aan zijn zijde te hebben, wat zich ook uitte in de voldane blikken die zij elkaar toewierpen.

Dat Gene bij de aanvang van iedere song zijn medemuzikanten zei in welke toonaard gespeeld diende te worden, wekte de indruk dat deze heren niet al te vaak samen repeteerden. Niet dat dit te merken was, want zowel Big Pete, Wuff, Erkan als Paul hebben tonnen ervaring om zo een optreden prima af te werken. Het avondje Gene Taylor and Friends was dan ook een gevarieerde en erg genietbare reis door bluesland.

Lambert Smits

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies