|
|
||
|
|
De aftrap voor het weekend werd vrijdagavond met een pre-party gegeven in café Keizershof. Dit is een uitermate gezellige zaak met het podium onmiddellijk rechts als je binnenkomt. Onze eigenste Lawen Stark & The Slide Boppers mochten de lont aansteken. De Franssprekende Lawen deed zo maar eventjes de begindagen van Sun en vooral die van die jonge trucker uit Memphis, later furore makend onder de naam van Elvis Presley, herleven. Strak in het pak, met de akoestische gitaar rond de nek, heupwiegend, en af en toe een zelfverzekerde blik gooiend naar het talrijke publiek, gaf hij een schitterende set weg. Naast eigen songs was herkenbaarheid troef met nummers als 'Everybody Is Tryin' To Be My Baby', 'Baby Let's Play House', 'Please Don't Go' en 'Blue Moon Of Kentucky'. In de pauze vertrouwde Lawen ons nog toe dat hij binnenkort een cd gaat opnemen voor het Spaanse label El Toro, specialist in rockabilly en aanverwanten.
En voor dat hedendaagse kleurtje zorgden de Portugese The Tennessee Boys. Getooid in westernshirts en met de onvermijdelijke Stetson op het hoofd, bewezen deze gasten dat je niet uit de US moet komen om dit genre te beheersen. De staande drummer en tevens zanger was één brok dynamiet en bracht zijn tomeloze energie moeiteloos over op zijn kompanen en vooral op het publiek, dat duidelijk genoot van de mix van country, hillbilly en rockabilly. Wie zich meer richt tot het authentieke countrywerk is de Engelse Charlie Thompson. Met zijn geborduurd westernhemd en zijdelings gebonden sjaaltje rond de hals, zou Charlie zo van een affiche uit de jaren '50 van de Grand Ole Opry in Nashville kunnen geplukt zijn. Het is onvoorstelbaar dat een jonge Engelse rockabilly cat, op zo een geloofwaardige manier countrysongs uit de jaren '40 en '50 neerzet. Of misschien is Charlie wel de reïncarnatie van grootmeesters in het genre als Webb Pierce of Faron Young?
De Duitsers van Smokestack Lightnin' doofden omstreeks middernacht de rockabillykaars in een volgelopen Kuub. Deze band die nog samen met onze Seatsniffers een cd op de markt bracht, wist het publiek onmiddellijk in hogere sferen te brengen met hun visie op rock-'n-roll en aanverwanten. De manier waarop zij het genre benaderen is zeker niet authentiek te noemen, maar daarom niet minder geslaagd. Positief is zeker dat zij zich niet beperken tot het klakkeloos naspelen van vervlogen hits, maar daarentegen op een eigentijdse manier het genre een meerwaarde proberen te geven. En zo zat de zestiende editie van Rockin' Around Turnhout er weer op. De leren jacks en petticoats mogen weer tot 6 april 2012 de kleerkast in want dan gaat de 17de editie van dit schitterende Turnhoutse evenement van start. Alvast in je agenda noteren! Lambert Smits
|
foto's: © Marleen Pulinckx ___________________________
|
Traditiegetrouw
is het paasweekend voor rockabilly- en rock-'n-roll fans synoniem voor
een weekend lang genieten en uitgaan op de muziek van de jaren '50 toen
het Sun-label van Sam Phillips verantwoordelijk was voor een groot
aantal hits waarop het jonge volkje de remmen kon losgooien. Ook dit
jaar waren concertzaal de Kuub en de talrijke cafés in het Turnhoutse
centrum 'the place to be' voor 'guys', met vetkuiven en ontelbare
tattoos, getooid in leren jacks, jeans met omgeslagen pijpen en 'girls'
in Bettie Page-jurkjes. Met plezier dompelden wij ons onder in de muziek
en de sfeer van destijds toen woorden als 'groene energie' en
'milieuvervuiling' nog niet over de tong gingen…
Zaterdagavond
ging het feest dan officieel van start in de Kuub, concertzaal in
cultureel centrum de Warande, met drie bands. Organisatie vzw
Grasshopper wou blijkbaar dit jaar ook wat licht werpen op
countrymuziek, maar dan niet het sentimentele, commerciële wat men heden
ten dage probeert te verkopen als country. Men koos duidelijk en
gelukkig maar voor het authentieke werk, al dan niet aangevuld met een
hedendaags kleurtje.
Drie
broers die op staande bas, drums en gitaar de rock-'n-roll in ere
herstellen, dat is duidelijk de opdracht van de uit Engeland afkomstige
The Jets. Deze gasten namen ons mee op sleeptouw naar de muziek
waarmee ondergetekende ooit uren op zijn kamer doorbracht. Ook visueel
kicken deze gasten op de fifties en vroege sixties. Allen netjes in
dezelfde outfit gestoken breiden zij de hits aan elkaar dat het een
lieve lust was. Wij gingen zo op in hun set dat wij enkel songs
noteerden als 'C'mon Everybody' van Cochran, 'Josephine', 'She's A
Heartbraker' met doo-wop sausje, Dion's 'Runaround Sue' en een
instrumentaal countrynummer waarvan zij een gedeelte, zowel auditief als
visueel, in slow motion uitvoerden. Het was reeds ver over middernacht
toen The Jets de stekker uit stopcontact trokken en het publiek zich
opmaakte voor een door internationale dj's gepresenteerde afterparty.
Wij repten ons evenwel naar onze hotelkamer want zondag stond er nog
divers lekkers op het programma.
Onder
een stralende zon werden er zondagnamiddag net naast de Warande enkele
glimmende oldtimers opgesteld en was er een kleine vlooienmarkt waar
fifties memorabilia te koop waren. Ondertussen speelde op het
buitenpodium vanaf 16 u. de uit Florida overgevlogen The Cadillac
Bombers. Spilfiguren in de Bombers zijn ongetwijfeld de bloedmooie
zangeres Kalamity 'Kat' Rooney en gitarist Teddy 'Boy' Aston. Zij vullen
mekaar niet alleen op het podium perfect aan, maar ook privé vormen zij
een koppel. Een gesprekje met Teddy leerde ons dat de man zijn sporen in
de muziek wel heeft verdiend. Zo zette hij diverse projecten op poten
met Robert Gordon en speelde hij een rol in de Amerikaanse
punkrockbeweging. Totdat hij enkele jaren geleden Gordon opnieuw
ontmoette en hij het heilige vuur van de rockabilly in hem voelde
branden. Kat, die aanvankelijk uit het swinggenre kwam, vond na enkele
repetities dat rockabilly haar wel lag, en zo besloten zij en Teddy om
de Cadillac Bombers op te richten. Hun set bestond nog voornamelijk uit
covers als 'Let's Have A Party', 'Folsom Prison Blues', 'Boppin' The
Blues' en 'Get Rhythm', maar Teddy verzekerde ons dat hij druk bezig was
eigen songs te pennen. Potentieel hadden de Bombers ongetwijfeld. Een
band om zeker te volgen!
Omstreeks
20 u. begonnen de optredens in de Turnhoutse cafés, de kroegentocht zeg
maar. Ook hier werd duidelijk voor afwisseling gekozen. Het repertoire
van de bands varieerde van pure rock-'n-roll, rockabilly, country tot
zelfs soft jazz. Groot was onze verrassing toen wij in de band van de
Nederlandse Lil' Esther & The Tin Stars, Rhythm Chief's boegbeeld Dusty
Cigaar opmerkten. Dusty fluisterde ons trouwens toe dat er nieuw werk
van de Chiefs op stapel staat. Benieuwd!