|
|
||
|
|
Dit koperen keelgat op stiletto's opende meteen raak met de titelsong van haar cd. Het publiek reageerde braafjes beleefd, maar ging meteen wel op het puntje van het comfortabele zeteltje zitten. Na een knappe interpretatie van The Bee Gees' 'I Can't See Nobody' volgde het zelfgepende 'Changes'. Na deze opwarmertjes schakelde Robin de versnelling naar een tikkeltje ingewikkelder. Ze versmolt naadloos jazz, funk en soul in een volstrekt originele versie van 'Elanor Rigby' (The Beatles). Daarna was het tijd voor een ééntegelschuifelaar. In het melancholische en bluesy 'Since You Looked In My Eyes' ging de aandacht - behalve naar Robins stem uiteraard - uitvoerig naar pianist Sam Barsh. Hij demonstreerde het verschil tussen een 'gewone' pianist en iemand die een jazzopleiding genoot aan de befaamde William Paterson University. Dit volledige collectief bestaat trouwens uit geschoolde muzikanten. De Canadese drummer Mark McLean studeerde aan de universiteit van Toronto en bassist Derek Nievergelt is net als Robin zelf een oud-leerling van het befaamde Berklee College of Music.
Een recensie van de cd 'Mess Around' vindt u begin februari in nummer 77 van ons tijdschrift. In nummer 78 (april) stellen we u dan Robin McKelle portretgewijs iets uitgebreider voor. Franky Bruneel |
foto's: © Franky Bruneel ___________________________
|
Soms
doet een mens nog eens een ontdekking! Een knap geschreven aankondiging
in de programmabrochure van Flagey wakkerde onze nieuwsgierigheid aan.
We googelden Robin McKelle en wisten meteen dat we haar in Brussel aan
het werk wilden zien. Bij de platenfirma vroegen we haar nieuwe cd 'Mess
Around' op, en die overtuigde ons moeiteloos. Met een secuur uitgekiende
mix van R&B, jazz en blues en met een perfecte stembeheersing werkt
Robin zich zonder ook maar de minste twijfel op tot de top. Qua
stemtimbre komt ze aardig in de buurt van Susan Tedeschi, maar haar werk
is genuanceerder en meer gesofisticeerd. McKelle mikt duidelijk op een
breed publiek en ook live knalt ze er helemaal bovenop. Mocht ze wat
meer bekendheid krijgen in de bluesscene, dan kunnen de Sue Foleytjes en
Janiva Magnessjes het wel helemaal schudden...
Opvallend
was, hoe Robin verschillende nummers niet naar een climax tilde, maar ze
zachtjes liet uitdijen. Zoiets vraagt uiteraard naar een eerlijke
reactie van het publiek. En dat publiek liet zich makkelijk inpakken,
want Robin bouwde het totaalconcept van haar concert wél naar een
hoogtepunt toe. Met het grappige 'Teacher / Student Love Affair' hitste
ze de toeschouwers op, om haar optreden af te ronden met de blues en
niets dan de blues. "Dit is eigenlijk wat ik het liefste doe",
vertelde Robin toen ze het nummer aankondigde. "Dit is een deel van
mij, dit ben ik." En inderdaad, het ging haar goed af. Met 'Please
Don't Mess With My Man' kreeg ze de toeschouwers vlotjes aan het dansen
en zonder verpinken reeg ze daar nog 'Everybody Knows' van haar nieuwe
album aan vast. Of die geschoolde jazzmuzikanten van haar ook de blues
kunnen spelen, vraagt u? Nou, als dit geen retorische vraag was geweest,
dan was ons enthousiasme over Robin McKelle, haar muziek en dit optreden
wellicht ook wat gematigder geweest.