|
|
||
|
|
d'n Hiemel, Maastricht (NL) - 12 mei 2010
Het
piepjonge Geleense trio Sir Wallace & The Coconuts gaf de aftrap.
Ondanks een gemiddelde leeftijd van onder de twintig, hadden ze al
geleerd te werken met dynamiek en het contrast rustig-ruig. Hun
songstructuren waren nogal avontuurlijk en het totaalgeluid deed denken
aan de heavy bluesgroepen uit de Britse bluesboom van eind jaren zestig,
zoals Ten Years After en de originele Fleetwood Mac.
Maar we
kwamen natuurlijk vooral voor The Nighthawks. Sinds 2004 wordt
zanger-mondharmonicaspeler Mark Wenner op gitaar en bas bijgestaan door
Paul Bell en Johnny Castle, en sinds februari op drums door Mark Stutso,
nota bene tot voor kort de drummer van Jimmy Thackery, die tot 1987 de
gitarist van de Nighthawks was! Ach, 't is allemaal één grote familie in
de blueswereld… Vorig jaar wonnen ze met hun album 'American Landscape'
in Washington de Wammies voor Best Group en Best Recording in de
categorie Blues / Traditional R&B, en begin dit jaar verscheen 'Last
Train To Bluesville', een volledig akoestisch en live opgenomen album
vol covers van bluesgroten.
Leo Jacobs
|
foto's: © Peter Jacobs __________________
|
Een
kleine zes weken na een geslaagd Blues Maestricht, was het weer 'Blues
Time' in d'n Hiemel, een zaaltje dat daarvoor zeer geschikt is, omdat
het een ouderwetse clubsfeer uitstraalt, waardoor artiesten het
positieve gevoel krijgen van een groter contact met hun publiek, en dat
merk je aan hun gezichten en performance! 
Mark
Stutso mocht meteen het openingsnummer zingen, maar al vanaf het
daaropvolgende 'Can't Get Next To You' bleek dat ze alle vier
verdienstelijke zangers zijn. Ze speelden met een grote urgentie, zonder
enig tijdverlies tussen de nummers, alsof het publiek werkelijk voor de
bijl moést gaan. Jammer genoeg dwarsboomde hardnekkige feedback door één
van de microfoons dat doel een hele tijd lang. Maar toen dat euvel
eenmaal onder controle was, werd het een feest voor het gehoor. The
Nighthawks bestrijken een brede waaier aan stijlen en invloeden, maar
het klinkt allemaal zeer homogeen omdat ze er hún eigen ding mee doen.
Shuffles en laidback rockers zoals Bob Dylans 'You Go Your Way And I'll
Go Mine' wisselden elkaar af, en zelfs een grappig countrynummer, '30
Days', gezongen door bassist Johnny Castle, passeerde de revue. Dat het
nooit puristen zijn geweest, bewezen ze met het sfeervolle, wat
dreigende 'Woke Up This Morning' (bekend van de serie The Sopranos), dat
dan weer naadloos werd gevolgd door een rockabillyversie van Junior
Parkers 'Mystery Train'. Na een gitaarwissel mocht Paul Bell op slide
schitteren in Muddy Waters' 'Rolling & Tumbling'. Hij had er trouwens
zin in, zoals zijn brede grijns bijna het hele optreden aangaf. Het
uitgesponnen 'Shake Your Moneymaker' (met een stukje 'When The Saints Go
Marching In') waarmee de eerste set besloot, was een feestje op zich. 
Na
een half uurtje pauze trokken ze het tempo zo mogelijk nog wat op, en
kwam er ook een duidelijk groovy element in de set, zoals in de oude
gospelklassieker 'Down In The Hole' en het funny en funky 'Don't Turn
Your Heater Down'. Ook rockabilly kwam weer aan de beurt in 'Tonight
We're Gonna Really Rock-'n-roll', met een flashy gitaarsolo die verwees
naar Scotty Moore en Albert Lee, en Mark Wenner die staande bas stond te
spelen op z'n microfoonstandaard. Na nog wat boogie, rock-'n-roll, een
CCR-achtige roadrocker en het funky maar stevige 'Where Do You Go (When
You Go Without Me)' weerklonk ter afwisseling een heerlijk jazzy shuffle
met perfecte samenzang, 'A Pretty Girl, A Caddilac And Some Money'. De
set sloot af met een tweede streep Dylan, en na twee bisnummers, een
trage blues van Muddy Waters ('The Same Thing') en een snelle rocker,
leek het jammer genoeg afgelopen. Maar het enthousiaste publiek kreeg de
heren voor een tweede bisronde op het podium. Ze sloten af met een
helemáál als Jimmy Reed klinkend 'Hush Hush' en het van de J. Geils Band
geleende 'Whammer Jammer'. Na twee uur en een kwartier effectieve
speeltijd was het feestje over. We waren écht eventjes in 'd'n hiemel'
geweest.