Bai Kamara Jr. & The Voodoo Sniffers
Stadsschouwburg, Brugge - 13 november 2021

Dik dertien jaar na zijn eerste passage, als voorprogramma van Dani Klein, stond Bai Kamara Jr. weer op de planken van de Brugse Stadsschouwburg. Op de vierde golf anticiperend bleef ook hier een aanzienlijk deel van het bestaande doelpubliek thuis, maar het belette de Belg met Sierra Leonese roots niet om, in tegenstelling tot zijn plaat ‘Salone’, met een voltallige band acte de présence te geven. Internationaal gezelschap ook: de ritmesectie is volledig West-Afrikaans met Boris Tchango (Togo) op drums, bassist Désiré Somé (Burkina Faso) en Bai zelf die zich instrumentaal tot akoestische gitaar beperkt. De elektrische gitaristen zijn de Amerikaan Tom Beardslee en Julien Tassin, de enige Belg in het gezelschap.

Qua zang verwacht je soms dat Bai ‘Right Next Door’ gaat inzetten, want hoe nauw leunt zijn stem niet aan bij die van Robert Cray? Opvallend is dat zowat de ganse set was opgetrokken uit ‘Salone’ en nieuw materiaal dat tegen eind december klaar moet zijn. Doorheen het optreden hoor je duidelijk dat de band minstens even goed met de nieuwe songs overweg kan als met de oude opnames waar de leden door corona zelf amper aan meewerkten. Afgaand op het concert dragen de nieuwe songs meer Afrikaanse invloeden mee en is de sound ook veel elektrischer. Bovendien zijn de teksten politiek geladener, waarmee hij duidelijk komaf wil maken met graaicultuur door Afrikaanse leiders die amper een haar beter zijn dan hun koloniale voorgangers.

De set opende zelfs met een nieuw nummer, ‘Trouble’, gevolgd door het vlotte ‘I Ain’t Lying’, twee songs waarop Tom Beardslees gitaarsound al een stevige stempel drukte. In tegenstelling tot de andere gitarist, Julien Tassin, klonken zijn soli ook scherper door. De laid back-attitude van ‘Black Widow Spider’ was smullen voor elke liefhebber van trage Deltablues en in ‘It Ain’t Easy’, een eerste nummer over en voor West-Afrika, mocht Julien Tassin soleren. De keuze voor twee gitaristen, die afhankelijk van de sfeer van de song mogen leiden, is zonder meer een verrijking voor het optreden als geheel. ‘Miranda Blue’, een song over rondtrekkende medicijnmannen en indirect de titeltrack van de komende plaat, was dan weer een uptemponummer met een ruiger kantje. Gaandeweg breidde het klankenpalet inderdaad uit en slopen ook meer afro-invloeden door, zoals bij ‘Cold, Cold Love’ en ‘If You Go’, die deden denken aan het werk van Ry Cooder met Ali Farka Touré. Het bluespad, dat trouwens aangelegd is met West-Afrikaanse tegels, werd nooit verlaten zoals het ook al nieuwe ‘Star Angel’ toont.

Bleef het optreden tot dan een gezellig gebeuren dat in het decor van de Stadsschouwburg op een zaterdagavond niet misstaat, dan besloot het gezelschap halfweg dat het meer mocht zijn. Het op plaat veel kortere ‘Cry Baby’ kreeg een sobere maar des te dansbaardere bewerking mee: Bai zette zijn gitaar aan de kant, startte ritmisch handengeklap dat het publiek spontaan overnam en met de spaarzame instrumentatie erbij sloeg de vlam helemaal over. In ‘The Rest of Everything’ toonde Désiré Somé wat voor een begenadigd afrogitarist hij wel is en het als komende single aangekondigde ‘Shake It, Shake It, Shake It’ dreef op dezelfde energie verder. ‘Homecoming’ en ’Don’t Worry About Me’ schakelden een versnelling lager, al was dat maar tijdelijk. Uit ‘I Don’t Roll With Snakes’ blijkt duidelijk dat de nieuwe nummers zijn gepend met een volwaardige band in het achterhoofd. Afsluiter ‘Fortune’ werd een ware boogie die alleen maar op een bisnummer kon uitdraaien met ‘I’m A Grown Man’, alweer vers voer, waarmee Bai aantoonde dat het publiek een gezonde portie lef minstens evenveel kan smaken als een berekende routine.

Olivier Verhelst



reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

  • Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.

    
      foto's:
      ©
Michel De Pourcq