|
|
||
|
|
 Patrick
Cuyvers is in binnen- en buitenland gekend en geroemd om zijn
prestaties op piano en Hammond, waarmee hij zelfs de meest kritische
muziekliefhebber moeiteloos voor zich weet te winnen. Als Cuyvers
achter de Hammond zit, dan weet je dat het genieten geblazen is. De
muzikanten die hij voor deze 'Juke Joint' uitnodigde, zullen dan ook
wel terecht fier zijn geweest dat de sympathieke Limburger beroep op
hen deed. En die muzikanten waren trouwens ook niet van de minsten:
gitarist Mario Pesic, drummer Steve Wouters en bassist Eric Wels, de
drie muzikanten met wie Patrick ook de band D-Tale vormt, alsook
gitarist Jan De Bruijn, die we nog kennen van o.a. The Crew. Achter de
pedal steel nam Eddy Scheepers plaats en Kathleen Vandenhoudt bespeelde
de akoestische gitaar. Allen hebben ze reeds meerdere muzikale
watertjes en evenveel bands doorzwommen, met als resultaat een grote
vakkundigheid. De
zangpartijen werden netjes verdeeld in functie van de song. Alhoewel
Patrick samen met Eddy het feestje op gang mocht trekken, verkastte
Patrick voor de rest van de avond naar de begeleidersrol. Patrick wou
dat zijn gasten zouden schitteren en dat toont nog maar eens aan dat je
als groot muzikant niet noodzakelijk een groot ego moet hebben en naast
je schoenen moet gaan lopen. Neen, Patrick gunt zijn collega’s de
meeste aandacht, en dat siert hem. En die collega’s gaven er een lap
op. Jan De Bruijn is niet alleen een fantastisch gitarist maar ook
vocaal scoort hij hoog. Als Jan zingt, dan gaat hij volledig op in dat
nummer en dat was in Palethe niet anders. Doc Watsons ‘Nobody’s Fault
But Mine’ en Tony Joe Whites ‘Roosevelt And Ira Lee’ waren maar enkele
van de vele parels die Jan ons schonk. Songs als ‘Midnight Train’ en
‘Come Out And Play’ vroegen dan weer om een andere aanpak en waren een
kolfje naar de hand van Pesic. Eddy
Scheepers opende de tweede set. Zichzelf begeleidend op akoestische
gitaar, zette hij een ingetogen ‘These Days’ neer. Dat Patrick een
enorme bewondering koestert voor Ray Charles, zette hij nog eens in de
verf met zijn gekende vertolking van ‘I Got A Woman’. En de
hoogtepunten volgden mekaar in razendsnel tempo op. ‘Trouble In Mind’ ,
gezongen door De Bruijn was nog zo een kippenvelmoment, terwijl
Kathleen zich kon uitleven in de Mexicaanse folksong ‘Cancion Mixteca’.
Na een shuffle van Jan, zette de voltallige band alles in op Curtis
Mayfields ‘People Get Ready’. Het publiek kreeg er terecht niet genoeg
van zodat een bisnummer niet kon uitblijven. Toen dat bisnummer ‘Born
On The Bayou’ van C.C.R. bleek te zijn, ging het hek pas goed van de
dam.Tom Coppers van Palethe heeft met de 'Juke Joints' van Gene Taylor en Patrick Cuyvers bewezen dat er in België en Nederland schitterende muzikanten te vinden zijn, waarmee je moeiteloos een superband op poten kan zetten, waar ze in het buitenland jaloers op kunnen zijn. Trouwens in 2016 komt er een tweede PC’s Juke Joint. Dat zegt toch genoeg, niet? Lambert Smits
terug naar de index van de concert- en festivalrecensies
|
foto's: © Lambert Smits _____________________
|
