Gene Taylor's Boogie Woogie Special
CC Palethe, Overpelt - 3 oktober 2014

Voor de openingsavond van het nieuwe rootsseizoen had de organisatie van CC Palethe, Gene Taylor carte blanche gegeven. Niet alleen de rol van pianist maar ook die van architect van deze avond waren een kolfje naar Gene’s hand. Aan zijn zijde verwelkomde hij Renaud Patigny en Patrick Cuyvers als medetoetsenisten, gitarist Tim Ielegems en mondharmonicaspeler Steven Troch, beiden van het op zijn laatste benen lopende Fried Bourbon. Aangevuld met een drummer en bassist, bezorgden zij het talrijk aanwezige publiek een muzikaal hoogstaande en uitbundige avond.

Gene Taylor had niet alleen carte blanche gekregen voor het samenbrengen van de muzikanten voor deze avond, maar hij zette solo meteen de toon met een stevige boogie woogie. Daarna was het de beurt aan gitarist Tim Ielegems en mondharmonicaspeler Steven Troch, die naast een knap staaltje Sonny Boy Williamson, ‘Your King Is Coming’ uit de recentste cd ‘Gravy Train’ van Fried Bourbon op het publiek loslieten. En het werd stilletjes aan drukker op het podium. Want voor ‘Nine Below Zero’, voegde Taylor zich bij het Bourbonduo achter de piano. De band had duidelijk gekozen voor goed in het gehoor liggende songs, die tevens toch bekendheid genoten bij het grote publiek. Na ‘I’m A Kingbee’ en ‘Sugar Bee’ op de setlist, beklom de volledige band het podium. Benieuwd waren we vooral naar de Brusselse boogie woogiepianist Renaud Patigny. Wij hadden Renaud nog nooit live mogen beleven en bijgevolg waren de verwachtingen hoog gespannen. Verwachtingen die Renaud moeiteloos overtrof. Vanaf het moment dat zijn handen de zwart/witte toetsen doen bewegen, zie je, voel je en hoor je dat deze man uit het echte boogie woogiehout is gesneden. Wat een dynamiek, creativiteit en spelplezier serveert deze Brusselaar. Wanneer Patrick Cuyvers dan nog achter zijn Hammond een knappe versie van Ray Charles’ ‘I Got A Woman’ neerzet, is het enthousiasme in de zaal een feit.

En het enthousiasme bij het publiek zou nog een flinke boost krijgen na de pauze. Tijdens de tweede set kreeg Renaud wat meer armslag. Eerst schetste hij in het kort de geschiedenis van de boogie woogie waarna hij ‘Boogie Woogie Stomp’ van Albert Ammons de zaal in katapulteerde. Vanaf dan was het partytime geblazen. Terwijl de overige bandleden de songs bleven spelen, wisselden Renaud, Gene en Patrick van piano en Hammond. Hun grote muzikaliteit, vakkennis en improvisatietalent raakten het publiek, zodat een oorverdovend applaus niet kon uitblijven. Renaud en Patrick waagden zich ook regelmatig aan een 'quatre mains' op de piano, waarbij Renaud zelfs op de grond ging zitten en rugwaarts speelde, zodat ook het aspect entertainment de nodige aandacht kreeg. En het kon nog beter toen Patrick tijdens ‘I Want You To Be My Baby’ van Louis Jordan op medewerking van het publiek rekende. Cuyvers’ vraag ‘I Want To Be….???, ‘ werd door het publiek met een luidkeels ‘WHAT’ beantwoord. Aan het podium ontruimen werd dan ook nog niet gedacht, want een toegift was hier op zijn plaats. ‘Shake, Rattle And Roll’ en ‘Jambalaya’ waren de desserts van een avond met heerlijke muziek op het menu.

Proficiat aan de organisatie! Misschien was het aanvankelijk een gedurfde zet om deze uit diverse bands komende muzikanten samen te laten spelen. Maar de vakkundigheid van hen alsook het vlotte repertoire dat zij brachten, maakten van deze avond er eentje zoals we er niet vaak genoeg mogen beleven!

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies

• Naast de concert- en festivalverslagen op deze website is Back To The Roots sinds 1995 het meest complete en veelzijdige tijdschrift voor blues en verwante muziekstijlen. Vijf keer per jaar brengen we u nieuws, achtergrond, interviews, reportages, cd- en dvd-recensies, boeken, de meest complete blueskalender, enz... Nog geen abonnee? Klik hier voor meer info.
   

• fotogalerij
  

      _____________________