Voor de negende editie van Parkblues was het prachtige park, gelegen achter het Burgemeestershuis, andermaal de locatie voor dit gezellige festival met familiaal karakter. Buiten de tent transformeerden de tafeltjes en stoelen het park in een reusachtig terras. Ook dit jaar was de organisatie in handen van de Kiwanis Club Lommel Quercus, die de opbrengst steevast aan een goed doel schenkt. Dit jaar waren instellingen met jongeren die met diverse problemen kampen de uitverkorenen, alsook de leerlingen van het Lommelse basisonderwijs, die hiermee o.a. hun theaterbezoeken gesponsord zien. Voeg hierbij nog de schitterend gevarieede affiche en je wist waar je die zaterdagavond moest zijn...
 

Het was al behoorlijk fris toen Flying Shoe om 19 u. de lont aanstak. Deze jonge gasten serveerden een set vol stevige op gitaar geënte rock en bluesrock, maar schuwden ook de echte blues niet. Niet slecht gedaan, Flying Shoe! Ondertussen maakte Tiny Legs Tim zich klaar om op het buitenpodium voor de eerste maal de pauzes op te vullen. Het was er niet warm, maar de aanstekelijke, tot de essentie teruggebrachte one-man blues van Tim deed de koude al vlug vergeten.
 

Onlangs vierden de uit Turnhout afkomstige Baboons hun 10-jarig bestaan. Het is niet verwonderlijk dat deze muzikanten het reeds zo lang uitzingen. Hun set, rijkelijk gevuld met rhythm and blues, rock-'n-roll en rockabilly stond als een huis. 'Can't Judge The Book', 'Linda Lu', 'Run Baby Run', 'Sugar Babe' en 'Hard To Cool' kregen de bezoekers moeiteloos aan het dansen. Pluspunt is tevens dat deze gasten hun covers een heuse Baboonsdraai geven, wat door de enorme bekendheid van de songs niet steeds evident is. In het najaar trekken de jongens trouwens naar de USA voor een toernee. Arthur, Kristof, Wim, Bas en Gust, good luck guys!

 

En de houten dansvloer voor het podium boette niets aan aantrekkingskracht in, tijdens de set van CC Jerome's Jetsetters. Recent stond CC Jerome nog op Moulin Blues in Ospel in de band van Nikki Hill. Hier stond hij weer met zijn oude, vertrouwde Jetsetters. Wij zagen deze band reeds diverse malen aan het werk en toch weet Jeroen aka CC Jerome telkens weer te scoren. Zijn playlist is gevuld met songs van o.a.Nick Curran, Jr. Watson, Sleepy LaBeef, Los Lobos, The Blasters en Frankie Ford, zijn grote idolen. Bovendien is hij een podiumbeest als geen ander. Driftig solerend rende hij met zijn Gretsch van de ene muzikant naar de andere, alsof hij nog vlug enkele instructies wou geven. En wat had die Deon Buck toch weer een fraai bewerkte staande bas!
 

'Standing In The Shadows' is de nieuwe cd van de Schotse band King King, en die kwamen Alan Nimmo en zijn kompanen dan ook uitgebreid promoten. In de schaduw staat King King al lang niet meer. Hun veelvuldige optredens in België resulteerden in een sterk aangroeiend en trouw publiek. En het zou ons niet verwonderen, moesten zij ook hier weer enkele zieltjes hebben doen zwichten. De strakke basklanken van Lindsay Coulson stonden andermaal in schril contrast met de uitbundige gitaarpartijen van Nimmo. En aan charisma ontbreekt het de kiltdragende frontman evenmin. Met een enorme zelfzekerheid en een stem als een orkaan gidste Nimmo ons moeiteloos door het oeuvre van beide cd's. Dat 'Standing In The Shadows' een logisch vervolg is op 'Take My Hand' zal niemand verwonderen. Net als op de voorganger wisten zij ook op de nieuwe cd, waarvan zij trouwens een bloedmooie versie van 'A Long History Of Love' brachten, blues, rock en funk in een harmonieus geheel te gieten.
 

Ruim na middernacht klonken de laatste noten van deze Parkblues door het Lommelse centrum. Het is weer mooi geweest, en aan de opkomst en drankverkoop te zien, zullen de dit jaar uitgekozen voorzieningen en de aan hen toevertrouwde jongeren er wel bij varen!

Lambert Smits

 

reageer op dit artikel

terug naar de index van de concert- en festivalrecensies