Ruby Dee & The Snakehandlers
Hotel 'Bij Ford', Genk - 2 mei 2010

Na het weekendje 'Rockin' Around Turnhout' van enkele weken geleden, waar Amerikaanse 'rootsgenres' als rock-'n-roll, rockabilly en country ons aangenaam verrasten, leek het optreden van de Texaanse Ruby Dee & The Snakehandlers een leuk verlengde van dat paasweekend. De regen viel met bakken toen wij onze wagen die bewuste zondag rond 17 u. richting Genk stuurden. Soms stond de weg volledig blank, wat het risico voor aquaplaning erg reëel maakte. Dat het echter de moeite zou zijn om dit hondenweer te trotseren, wisten wij toen nog niet, tot... 


Klokslag 18.15 u een in een countrykleedje, met daarover een westernshirt en westernboots gestoken Ruby Dee het podium in de hoek van het café beklom. In haar kielzog volgden rockabillyadepten The Snakehandlers. Met de staande lamp als decor had het podium iets huiselijks, zodat het leek alsof je een concert in je eigen living aangeboden kreeg. Een intiem sfeertje om van te snoepen! Blijkbaar is een muzikale ontdekkingstocht echter niet aan iedereen besteed, want het publiek kwam maar met mondjesmaat binnen. Dat de afwezigen maar weer eens het spreekwoordelijke ongelijk hadden, zou al spoedig blijken.

 

Aanvankelijk leek het erop dat de band moeilijk op gang kwam, maar toen de van energie overlopende Ruby Dee na enkele songs op kruissnelheid zat, was er geen houden aan. Ruby heeft een heldere stem, waarin af en toe die aan country eigen zijnde knik, voor de nodige emotie zorgde. De meeste nummers zijn van haar hand en kunnen makkelijk wedijveren met de klassiekers van het genre. En toch zouden klassiekers de temperatuur pas goed doen oplopen!Toen Ruby op een gegeven moment een stapje opzij zette en de microfoon doorschoof naar de man aan de double bass, zette die onmiddellijk een ijzersterk 'Tear It Up' neer, met een vindingrijke 'twang' gitaarsolo van Jorge Harada. Daarna was het weer de beurt aan Ruby die onze oren opende met een eigen nummer, waarin ze maar liefst enkele strofen van 'Ca Plane Pour Moi' van onze eigenste Plastic Bertrand had verwerkt. Herkenbaarheid alom, maar ondertussen was het hoogtijd voor een pauze. Daarvan maakten wij gebruik om een korte babbel te slaan met  een vriendelijke en charmante Ruby Dee. "Ik kom eigenlijk uit de country en de gasten zijn ware rockabillyfanaten", vertelde ze. "Aanvankelijk hielden wij de genres gescheiden, maar na verloop van tijd mixten wij beiden en onze songs werden er alleen maar beter door." Toen wij haar confronteerden met ons Turnhoutse weekend, antwoordde ze fier dat Ruby Dee & The Snakehandlers daar reeds 4 jaar geleden op de affiche stonden.

 

Gitarist Jorge ontpopte zich ondertussen tot een ware 'guitar professor'. Aan enkele geïnteresseerden uit het publiek deed hij haarfijn uit de doeken, hoe hij zijn Fender Tele ombouwde om dat heerlijke twanggeluid uit zijn Fender Reverb amp te krijgen. De andere bandleden riepen hem ter orde om de tweede set te kunnen starten. En die tweede set begon stevig met een eigenzinnige, aanstekelijke uptempoversie van Roger Millers 'King Of The Road'. Nog een hoogtepunt was de door het publiek fel gesmaakte rockende medley van 'Route 66', 'Mistery Train', 'My Baby Left Me', 'That's Allright Mama' en 'Folsom Prison', waarbij de geluidsman prompt het podium opstapte en de vocalen van deze Cash-song, tot verbazing van de band, voor zijn rekening nam. Terwijl de vensters er hoe langer hoe meer 'steamy' uitzagen, trakteerde deze ambianceband ons nog op enkele bisnummers, waarna het hoogtijd was om in te laden want andere gigs in België, Nederland, Duitsland en Denemarken stonden nog op het programma. Hopelijk halen de afwezigen van vanavond daar alsnog hun gelijk!


Lambert Smits

reageer op dit artikel

 

    
      foto's: © Lambert Smits

      __________________

     
koppelingen:
       
- site Ruby Dee
 





















 

 

 

 









 







 



This site tracked by OneStat.com. Get your own free site counter.