Patersdreef Indoor Festival
Europahal, Tielt - 30 januari 2010

Met de erg tegenvallende bezoekersaantallen, tijdens de twee eerste edities, voor de tegenhanger van het drukbezochte zomerse Patersdreef Festival, kwam het voor de organisatoren er op neer dat ze ofwel een punt zetten achter dit prille initiatief, ofwel dat ze zich zouden herbronnen op zoek naar een formule die een breder publiek naar Tielt zou lokken. Ze kozen voor de tweede optie en kwamen op de proppen met een exclusief Belgische affiche, bestaande uit niet minder dan zes groepen. Goed voor een namiddag, avond en stuk van de nacht gratis te bekijken en beluisteren muziek.

Ik durf te stellen dat de grenzen van de financiële tegemoetkoming naar een publiek toe hierbij ruimschoots verlegd zijn, zeker als je in beschouwing neemt dat ook de zomereditie gratis wordt aangeboden. Dat dit mogelijkerwijze bij andere organisatoren gefronste wenkbrauwen uitlokt, lijkt me niet denkbeeldig. Tijdens een kort gesprek met de organisator bij de aanvang van de laatste groep, vertrouwde hij me toe dat de opkomst tot tevredenheid stemt en dat het besluit genomen was om volgend jaar de ingeslagen weg verder te zetten. Nochtans zag het er tot de vooravond niet goed uit wat betreft het aantal aanwezigen, het was wachten tot de optredens van Blues Lee en Marino & The Belgian All Stars voor een tweede golf in de aanwas van de publieksstroom, dit was nota bene voorbij de helft van het programma.

Blues Lee klinkt nog steeds even fris en solide, zelfs in een licht aangepaste bezetting. Met regelmatige tempo- en stijlwissels lukt het hen om wat volk richting podium te lokken, maar toch niet in die mate om de groep tevreden te stellen. Ze nemen het sportief op en werken een voortreffelijke set af, met een overdosis aan enthousiasme, zoals we het gewoon zijn van deze vaste waarde in het Belgische blueslandschap.

Dat Marino Noppe ook thuishoort bij de gevestigde waarden valt niet te betwijfelen. Nogal wat volk keek ernaar uit om hem in Tielt, samen met drie topmuzikanten, aan het werk te zien. Hij kiest zijn podiummomenten zorgvuldig uit en het is bijgevolg niet voor de hand liggend om Marino te strikken voor om het even welk aanbod. Aangedreven door het doeltreffende (ritme)duo Willy 'Wuff' Maes - Rene Stock, verblijdden Marino en Marc 'Tee' Thijs ons op een creatief geïnspireerde anderhalf uur durende set. Dit aanzuigeffect zorgde ervoor dat de wijde ruimte tussen podium en PA alsnog opgevuld raakte door een geboeid luisterend publiek.

Natuurlijk speelde Marino hier een thuiswedstrijd, maar wel eentje die hij met grandeur binnenhaalde. Zelf zal hij het niet met zoveel woorden willen gezegd hebben, maar mij baserend op de veelvuldige felicitaties die hij achteraf mocht in ontvangst nemen, meen ik het wel bij het rechte eind te hebben. Twee minuten aan één stuk met hem praten bleek onhaalbaar, het was een continu aan en af geloop voor een schouderklopje, een foto en dies meer. Marino plant nog enkele optredens met deze bezetting, een aanrader voor ieder die zich kan vinden in authentiek gebrachte blues- en rootsnummers.

De wisselwerking tussen de groep rond Eddy Desmul en Paul Couter kwam zowaar ook dicht in de buurt van een buitengewone sfeersetting op het podium. Het was even wachten op Paul terwijl Ed en zijn Hot Burritos iets voor middernacht het stilaan afnemende publiek opwarmden. Net zoals tijdens het 'outdoor' Patersdreef festival vorige zomer, spinden ze ook nu een beklijvende set aan elkaar. Net zoals de openingsact het meestal moet doen met een karig publiek, zo ook verging het de afsluiter eens de twaalf klokslagen gepasseerd waren.

Ornamental Virus en Spooneye, twee groepen uit de omgeving van Tielt, waren de openers van het derde indoor festival. Deze jeugdige muzikanten moesten het redden met een schaars aanwezig publiek, voornamelijk bestaande uit leeftijdsgenoten. Ornamental Virus kwam goed op dreef met zijn progressieve instrumentale (hard)rock, maar moest tijdens het derde nummer de handdoek in de ring gooien omwille van een pijnlijke pols bij de gitarist. Ook jong en gedreven was het viertal van Spooneye, die halfweg hun 'Belrockset' bewezen over voldoende improvisatoire eigenschappen te beschikken toen de bassist uitviel wegens een defecte gitaar. Peter Arnout, frontman van Melnik, droeg het optreden op aan Anita, de begin januari overleden uitbaatster van het Kavijakskaffee en onvoorwaardelijke fan van deze band. Als laatste van het niet-blues getinte luik van dit festival kampten ook zij met een ondermaatse belangstelling voor hun set die in het licht stond van de pas uitgebrachte cd 'Melnik City'. Dat Peter gemakkelijk wordt vergeleken met Neil Young heeft uiteraard alles te maken met zijn stemtimbre, maar verder gaat deze vergelijking niet. Hun repertoire omvat zelfgeschreven, goed onderbouwde poppy nummers, die vast een breed publiek zullen aanspreken. Het was duidelijk dat de aanwezigen in Tielt daar vooralsnog niet bij horen. Maar als waardeoordeel heeft dit generlei betekenis, deze groep maakt best goede muziek.

Op de jaarkalender staat het Patersdreef Indoor festival helemaal bovenaan. De enigszins bevredigende publieksbelangstelling bij deze derde uitgave zal er ongetwijfeld voor zorgen dat dit ook volgend jaar het geval zal zijn. Aan allen die andere verplichtingen hadden: er was nog plaats zat…

Patrick Lagae 

reageer op dit artikel

 

    
      foto's: © Franky Craeymeersch

      __________________

     
koppelingen:
       
- website Patersdreef
      - website Blues Lee
      - site Hot Burritos Bluesband
      - YouTube Marino Noppe
      - website Paul Couter

 


 




































 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 







 



This site tracked by OneStat.com. Get your own free site counter.