|
|
||
|
|
Forsyth opende met het meeslepende 'Don't Turn Me In' en zette er nadien meteen vaart in met het uptempo nummer 'Making Money'. Na een Jimmy Reed-song en een nummertje gezongen door CC Jerome, kondigde Guy 'Going To The Church' aan, met de nadrukkelijke boodschap dat er absoluut geen gospel zou volgen. Iets later kwam Elmore James om de hoek loeren met 'Done Somebody Wrong'. Met een onheilspellende uitvoering van 'Evil Man' loodste hij ons gedwee de pauze in.
Patrick Lagae
|
foto's: © Francis Decrocq ___________________________
|
Dag
op dag een week na zijn deelname aan het lovenswaardige themaproject
rond vrede (of anders gezegd, herinneringen aan de tweede wereldoorlog
in een literaire en muzikale omkadering) 'Beyond The Flags' in de
Ardooise Cultuurkapel De Schaduw en vijf dagen na zijn indruk makend
optreden op het Blaublues festival in Haringe, zag ik Guy Forsyth op het
podium van On The Road voor een derde keer en kort opeenvolgend aan het
werk. Voor het eerstgenoemde evenement deelde hij het muzikale luik
samen met de Carolyn Wonderland Band en de altijd boeiende en
schitterende zanger-gitarist Bruno Deneckere. Bij de andere twee was dit
in combinatie met het Nederlandse (rockabilly)trio CC Jerome's
Jetsetters.
Een
goed halfuur later verscheen Guy solo op het podium en ging hij, als
intro op het eerste nummer, een gesprek aan met het publiek. Voor de
twee volgende nummers nodigde hij de jarige Jeffrey Thielens uit om op
de lege stoel naast hem plaats te nemen en hem te begeleiden op de
mondharmonica. Tussen de nummers door kwamen er enkele grappige
anekdotes aan te pas over het vieren van verjaardagen en het daarmee
gepaard gaande ouder worden. Na een nummer van J.B. Lenoir dat Forsyth
opdroeg aan een andere Guy, verdween Jeffrey terug achter de coulissen
om plaats te maken voor de band. Guy Verlinde bevond zich namelijk onder
de toeschouwers. Forsyth verleende onlangs nog zijn medewerking aan de
opname van Guy's live-cd in de Banana Peel. Verder had hij nog een
ludieke (hoewel, waarschijnlijk de bloedernstige realiteit) boodschap
aan het publiek, toen hij een nummer aankondigde van zijn nieuwste cd:
"Bij elke cd/dvd die je koopt, help je ons om eten kopen voor ons
dochtertje". Wat er zat aan te komen, gebeurde iets later, 'I'm A Hog
For You' werd gezongen door Guy Verlinde terwijl de andere Guy hem
begeleidde op de harmonica. Daarna droeg Forsyth het roer even over aan
CC Jerome, maar dit niet zonder op een speelse, ritmische wijze één van
Coen's (drummer en driver of the band) cimbalen aan te tikken. De
naadloze overgang naar Guy's steeds beklijvend gezongen 'Taxi' gebeurde
op kort aangeven van CC Jerome, heel subtiel en tot in de puntjes
verzorgd. Tijdens 'Sugarbee' stonden Guy en CC Jerome, net als in
Haringe, nogmaals bovenop de contrabas. Forsyth koos 'Mona', met halfweg
een opmerkelijke tempowissel, om het laatste optreden van deze toer af
te ronden. Buiten het publiek gerekend uiteraard, er volgden dus nog
twee bissen. Hij eindigde in alle schoonheid met een nummer uit de
collectie van de 'field recordings' van Alan Lomax, namelijk een a
cappellauitvoering van 'I Sink Them Low'. Als waardering volgde er een
staande ovatie. Hiermee eindigde zijn laatste concert van deze tournee,
met de teller op tien. Er stond Forsyth een korte nacht voor de boeg,
want enkele uren later moest hij zijn vlucht 'back home' halen.
Op mijn vraag of hij had genoten van de samenwerking met CC Jerome,
antwoordde hij ronduit positief. Hun manier van spelen paste goed bij de
zijne, zijnde met veel enthousiasme en een agressieve speelwijze.