Mr. Sipp en Dexter Allen van 7 tot 11 oktober op tournee

the new generation of Mississippi Blues
  • woensdag 7 okt: North Sea Jazz Club, Amsterdam (NL)
    info: www.northseajazzclub.com
  • donderdag 8 okt: Cultuurhuis Leliëndaal, Hombeek (BE)
    info: sms +32 475 827 020
  • vrijdag 9 okt: Blues-sphere, Luik (BE)
    info: www.blues-sphere.com
  • zaterdag 10 okt: Stadsschouwburg, Brugge (BE)
    support act: Tiny Legs Tim
    info: www.ccbrugge.be
  • zondag 11 okt: De Gouden Leeuw, Dongen (NL)
    info: www.bluesdongen.nl
De katoenvelden in de Mississippidelta en de deelpachters die er werkten, zijn in de jaren '20, '30 en '40 van cruciaal belang geweest in de ontstaansgeschiedenis van de 'work songs', de 'field hollers' en dus ook van de blues. Ook in de werkkampen van de staatsgevangenis van Mississippi – beter gekend als Parchman Farm – weerklonk in die tijd de prille blues. Anderen beschouwen de Dockery Farms in Cleveland, MS dan weer als de geboorteplaats van de blues, met voortrekkers als Charley Patton, Tommy Johnson, Son House en Howling Wolf. Cleveland was ook de plaats van waaruit Robert Johnson opereerde, of toch op zijn minst in het holst van de nacht op een duister kruispunt zijn ziel aan de duivel verkocht, in ruil voor zijn talent, zo wil de mythe... En Muddy Waters bracht de blues vanuit de Stovall Plantation in Clarksdale, MS naar Chicago waar door het versterken van gitaar en harmonica de blues een nieuwe dimensie kreeg en de evolutie van het genre tenvolle op gang kwam.

Vele decennia lang stond het begrip 'Mississippiblues' synoniem voor een oude zwarte die gezeten op de voorportiek van zijn houten huis, op een gammele akoestische gitaar muzikaal terugmijmerde naar zijn jeugd. Dit tijdperk is echter voorbij. De meeste oude zwarten op hun voorportiek zijn vervangen door blanke akoestische 'revivalisten'. Maar... –  en nu komen we tot het punt dat we willen maken – er is de laatste jaren een significante  ontwikkeling in de zwarte Mississippiblues. Er is een hele nieuwe generatie artiesten die de cirkel rond maken. Door traditionele blues te vermengen met populaire muzikale invloeden uit hun regio (gospel, soul, funk, hip hop, etc...) hebben ze een nieuwe, frisse, opzwepende en aangrijpende bluesstijl gecreëerd. In Mississippi is de blues aan zijn tweede jeugd begonnen. De twee belangrijkste exponenten van de nieuwe bluesgeneratie uit Mississippi zijn zonder twijfel Mr. Sipp en Dexter Allen!


Dexter Allen

Dexter Allen werd in 1970 geboren in Crystal Springs, Mississippi en speelt gitaar sinds zijn tiende.  Hij komt uit een muzikale familie. Vader Allen had een vocale groep, The Christian Travelers, en die repeteerden bij het gezin thuis. Dexters oom Porter was zanger in die koorgroep, maar hij speelde ook gitaar en bracht de kleine Dexter de basis van het gitaar- en basgitaarspel bij. Op zijn twaalfde werd Dexter de bassist in zijn vaders gospelgroep en later speelde hij ook bij The Dixon Singers en The Robinson Brotherhood, waar soul en funk hand in hand gingen.

Begin jaren '90 maakte Dexter Allen in een kerk in Jackson, MS kennis met de bluesgigant en meester-entertainer Bobby Rush. Die had in een tragisch ongeval net zijn gitarist verloren en vroeg Dexter om die rol op zich te nemen. Het heeft ook geleid tot het feit dat Dexter zich in 1995 in Jackson ging vestigen, daar Derrick Martin (Little Richards drummer) leerde kennen en in diens studio van Airtight Records zijn al geprikkelde interesse voor de muziek uit het seculiere circuit – rhythm and blues, hip hop, jazz, country en blues – verder aanscherpte.

Dexter trok als gitarist van Bobby Rush de wereld rond. Rush leerde hem de blues vanuit het hart te spelen en tot op vandaag beschouwt Dexter Bobby Rush als zijn muzikale vader. Toen Dexter begin jaren 2000 te kennen gaf dat hij zijn eigen band wou beginnen, was Rush terecht heel fier en gaf hij zijn beschermeling de zegen. In 2008 nam Dexter zijn debuut 'Bluezin My Way' op. In datzelfde jaar won hij de Jackson Music Award als vocalist en in 2009 als entertainer van het jaar. In 2011 opende het album 'Bluezin' For Life' de deur naar alle grote festivals in de VS: Chicago Blues Festival, Mississippi Valley Blues Festival, King Biscuit, enz... Vorig jaar maakte Dexter de cd 'Bluez Of My Soul' en in mei 2015 verscheen 'Trilogy Of My Bluez' op Rush Records, het label van... Bobby Rush!

Die trilogie uit de albumtitel slaat op de drie elementen waaruit volgens Dexter een goede bluessong bestaat: 1) een verhaal, 2) emotie en 3) de verpakking. Dexter Allen schrijft al zijn nummers zelf. Zijn stijl is gebaseerd op wie hij is en waar hij vandaan komt. In zijn muziek zul je altijd blues, funk en soul horen. Hij is een creator, een original en een ware ambassadeur van de blues. De verpakking... dat is er een van een aandoenlijke gitaarkunstenaar, een crowd pleaser die zich in het zweet werkt om het zijn publiek naar de zin te maken, een artiest met een bijzonder hypnotische uitwerking op zijn toeschouwers...

line-up Dexter Allen:
Dexter Allen: zang / gitaar
Fred Robinson: bas
Joseph Banks: keyboard
Cherita Brent: drums

Mr. Sipp

Mr. Sipp werd op 25 augustus 1976 als Castro Coleman geboren in McComb, Mississippi. Ook hij komt uit een muzikale familie. Zijn ouders hadden een familiegroep. Moeder zong en speelde piano, vader was de manager, songschrijver en muzikant. Als kind zag Castro een reclamespotje waarin B.B. King figureerde. Hij vroeg zijn vader wie dat was en wat hij speelde, want dát was precies wat hij wou doen. Op zijn zevende speelde Castro met zijn tante Grace in de kerk en nog een jaar later stond hij op allerlei podia.

In 1992 besloten Castro en zijn broer om los van het kerkgezelschap met tante Grace een eigen band op te richten. Onmiddellijk liet VIVE – zo heette de groep – de vonken knetteren in de nationale gospelscene. Ze kregen een platencontract bij Blackberry Records en Castro evolueerde van achtergrondzanger naar frontman. Van 1996 tot 2002 had hij zijn groep Castro Coleman & The True Believers. Daarna ging hij aan de slag bij de legendarische Williams Brothers. Daar leerde hij de zakelijke kant van de muziekindustrie kennen, wat ertoe leidde dat zijn soloproject 'Go Hard Vol. 1' uit 2006 ook nationale aandacht trok. Een nieuwe eigen band, Castro Coleman & Highly Favored' haalde een platendeal bij Malaco Records binnen. Wie Malaco zegt, noemt dit label in één adem de belangrijkste platenmaatschappij voor zwarte muziekstijlen uit het zuiden van de VS. De naam van de band wijzigde in Cat Cole & Cat Cole Nation en Castro flaneerde in dezelfde biotoop als Little Milton, Johnny Taylor, Floyd Taylor en Bobby 'Blue' Bland – om er maar enkele te noemen. Uiteraard wakkerden al zijn labelmakkers zijn interesse voor de blues aan.

En dan, in 2014, gebeurt het. Als een donderslag bij heldere hemel, als een aardbeving die niemand ooit had kunnen voorspellen, breekt de gekte rond Mr. Sipp uit. Castro Coleman heeft ondertussen de overstap van gospel naar blues gemaakt, omdat hij naar eigen zeggen vernieuwend, creatief en supergemotiveerd is om goede muziek te blijven brengen en zich wil inzetten voor het behoud en de promotie van de blues. Onder het pseudoniem Mr. Sipp neemt hij  deel aan de International Blues Challenge in Memphis – de allerbelangrijkste wedstrijd voor nieuw bluestalent – en hij slaat alle concurrenten (254 bands!), juryleden én publiek met algehele verstomming. Hij wint de IBC en datzelfde jaar bekroont Gibson hem als beste gitarist. Hij maakt de cd 'It's My Guitar' en speelt op alle belangrijke bluesfestivals in de VS: Chicago Blues Festival, King Biscuit, The Legendary Blues Cruise, enz... En het succesverhaal gaat onverwoestbaar door: Mr. Sipp stoot ook als bluesartiest door tot bij het Malaco-label en brengt in mei 2015 zijn nieuwe cd 'The Mississippi Blues Child' uit. Hij krijgt de Jackson Music Awards als mannelijke artiest van het jaar, nationale artiest van het jaar én bluesartiest van het jaar. Eind mei tekent hij een contract met Intrepid Artists, één van de belangrijkste artiestenbureau's binnen de blues.

De bluesstijl van Mr. Sipp is een eigen creatie. De sound komt van een zeer specifieke gospelstijl die hij jaren heeft beoefend. Hij noemt het 'locking patterns'. Alles draait rond een ritmisch en medodisch penetrerend patroon dat steeds wordt herhaald in de interactie tussen het orgel en de andere instrumenten. Dit is volstrekt nieuw in de blues. Daarboven brengt Mr. Sipp de boodschap die mensen willen en moeten horen. Hij brengt die boodschap, zijn muziek en zijn publiek tot op een onnavolgbaar energiepeil. Mr. Sipp is als showman een magneet die de onverdeelde aandacht van de toeschouwers volledig opeist, om hen daarna in een orgasmische toestand verdwaasd en verweesd achter te laten, smekend om meer. Veel meer. Mr. Sipp wordt één van de volgende supersterren in de blues, zoveel is nu reeds overduidelijk.

line-up Mr. Sipp:
Castro Coleman: zang / gitaar
Jeff Flanagan: bas
Carroll McLaughlin: keyboard
Stanley Dixon Jr.: drums